قابلیت تمایزی سلول های بنیادی مزانشیمی سیاهرگ بند ناف و سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به سلول های تولیدکننده ی انسولین در محیط خارج بدن

مقدمه: سلول های بنیادی مزانشیمی که در مناطق مختلفی از بدن مانند مغز استخوان و بندناف وجود دارند، سلول هایی چندتوان هستند که قابلیت تغییر و تمایز به انواع مختلفی از سلول ها، از جمله سلول های تولید کننده ی انسولین، هرچند با بازده ی کم، را دارا می باشند. هدف این پژوهش، مقایسه ی توانمندی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از دیواره ی سیاهرگ بند ناف و مغز استخوان در تمایز به دسته های شبه جزیره ای پانکراس می باشد. مواد و روش ها: bm-mscs و uc-mscs از دهندگان سالم تهیه و کشت داده شدند. سلول های پاساژ سوم که از بیان بالای cd90, cd73, cd105، cd44 و بیان بسیار پایین cd11b، cd34 و cd45 برخوردار بودند، در حضور ترکیبات القاکننده به سلول های شبه جزیره ای تمایز داده شدند. سلول های انسولین و پپتید-c مثبت توسط روش ایمونوسیتوشیمی و ترشح انسولین در پاسخ به غلظت های مختلف گلوکز توسط روش الیزا ارزیابی گردیدند. quantitative realtime pcrبه منظور ارزیابی کمی بیان انسولین، glut2، nkx6.1 و nkx2.2 در سطح mrna مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد تنها bm-mscs قادرند به سلول های تولیدکننده ی انسولین تمایز یابند. سلول های بیان کننده ی انسولین و پپتید-c به ترتیب 6/2±8/15% و 5/5±5/13% از کل سلول های تمایز یافته را تشکیل دادند. بیان ژن های انسولین و glut2 نیز در پایان تمایز افزایش ۲۰ برابری را نسبت به روز صفر تمایز در سلول های تمایز یافته نشان داد. هرچند این سلول ها در پاسخ به غلظت های مختلف گلوکز، انسولین را به درستی ترشح نکردند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد تنها سلول های bm-msc در مقایسه با سلول uc-msc، قادرند به سلول های تولیدکننده ی انسولین تمایز یابند.